Een levenlang clubman: Ton Duijves   |   26 - okt - 2023

In memoriam Ton Duijves

Ton Duijves, de man die de lach en de grap altijd bij de hand had, is niet meer onder ons. Op 85 jarige leeftijd heeft Ton gezegd “het is mooi geweest”.

En mooi was het leven van deze Westfriezen-man en op en top horeca-man. Als uitbater van de kantine van veiling B&O Zwaag en in het weekend actief als kelner op vele kermissen en grote partijen, kreeg Ton een schat aan ervaring in de horecawereld waar hij 55 jaar actief was. Toen Westfriezen een kantine liet bouwen in 1966, werd Ton er natuurlijk bij geroepen voor de nodige kennis, die hij als kelner in de horeca had opgebouwd. Op de bouwput was Ton regelmatig te zien en op zijn horecapapieren kon de kantine draaien. Het eerste jaar was Ton, toen nog met zijn vrouw Rinie, de gastheer achter de bar en regelde Ton de inkoop van de kantinevoorraad.

Daarna bleef Ton altijd betrokken bij de kantine. Na hem beheerde Jan Spil en vervolgens Co Besseling de kantine, waarna Westfriezen de kantine zelf ging beheren met eigen vrijwilligers toen de loop er goed in zat.
Ook bij de grote verbouwingen (1976 en 2002) aan de kantine, was het Ton die een grote vinger in de pap had. Zoals het verplaatsen van de bar waar hij nu staat: een gouden greep! Ton wist dit natuurlijk al. Koningsdag, WF 60 jaar en het WF 75 jarig jubileum… Ton gaf er mede richting aan.

Ton had niet alleen kennis van de derde helft. Als sierlijke voetballer stond hij jaren in het eerste team. Op de schouders bij een kampioenschap, Ton zag het, met zijn teamgenoten Henk Knol, Hans Kieftenburg en Ab Knol glimlachend aan. Later, als begeleider van het eerste team, wist hij de nodige cachet mee te geven aan het vlaggenschip. Het eerste ging spelen in groene broekjes en hoewel dat aanvankelijk met de nodige scepsis werd ontvangen, was dat toch wel iets wat iedere voetballer ook graag wilde. Maar misschien was de biefstuk met brood op zondagochtend in de kantine van de veiling B&O, waar Ton de scepter zwaaide, wel het lokkertje dat het meest aantrekkelijk was. Ook als coach van de jeugdteams van zijn zoon Jos zorgde Ton voor veel vertier. Ja, de lach en Ton waren altijd onafscheidelijk.

Het “Samenspel” dat van origine het clubblad is geweest van Westfriezen, daar zat Ton enkele jaren in de redactie.  De opdracht om de teksten naast optimistisch, ook nog humoristisch te laten zijn, was Ton op het lijf geschreven. De grap en de lach gingen een levenlang hand in hand bij Ton. Dat begon al vroeg op de dag, maandag was het altijd koffie op de club, met de door-de-weekse medewerkers. Rinus Kramer tuinde er weer eens in, de grappen van Ton als valkuil van vermaak, tot groot plezier van de rest. Het was altijd lachen met Ton: als speler, als bestuurder, als vrijwilliger, als coach, als horecaman en ook als supporter. Tot het laatst betrokken bij onze club. Ton, we hebben veel met je gelachen en van je genoten! Bedankt voor alle mooie momenten! Je zal met een glimlach worden herinnert!

 s.v. Westfriezen